ارتباط بین سبک های ترجیحی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی زنجان

زمینه و هدف: سبک یادگیری یکی از عوامل تاثیرگذار در پیشرفت تحصیلی است. از این­رو توجه به سبک یادگیری در یک نظام آموزشی موفق ضروری است. لذا مطالعه­ی حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سبک های یادگیری با میانگین نمره­ی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده­ی پرستاری و مامایی زنجان در سال 1392 انجام گردید.   روش بررسی : در این مطالعه­ی همبستگی 208 نفر از دانشجویانی که حداقل یک ترم در دانشکده­ی پرستاری و مامایی زنجان، مشغول به تحصیل بوده­اند، به شکل تصادفی منظم انتخاب شدند. مقیاس اصلاح شده­ی سبک های یادگیری کلب 3.1 (ویرایش 2005) و پرسشنامه­ی ویژگی­های دموگرافیک جهت تکمیل با رعایت توجهات اخلاقی در اختیار آن ها قرار گرفت. پس از جمع آوری داده­ها، تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی بر روی داده­ها انجام گرفت.   یافته­ها: نتایج حکایت از این داشت که بالاترین میانگین مربوط به سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی (76/5 ± 35/33) و پایین­ترین میانگین مربوط به تجربه­ی عینی (22/6 ± 16/26) بود. به عبارتی اکثر دانشجویان در این بررسی، به ترتیب از سبک یادگیری جذب کننده و واگرا در یادگیری خود بهره می­برند. همچنین بین سبک و شیوه­ی یادگیری آزمایشگری فعال و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد بررسی ارتباط معنادار وجود دارد (136/0 = r ،05/0 > p ).   نتیجه­گیری: از آنجایی که عمده سبک های یادگیری دانشجویان در این مطالعه عبارت بودند از سبک های یادگیری جذب کننده و واگرا و با عنایت به وجود ارتباط معنادار بین سبک یادگیری و پیشرفت تحصیلی آن­ها توصیه می­شود مدرسین ضمن توجه به این مهم، از روش­های عملی و دادن زمان و در گیر کردن دانشجو در فعالیت­های تحلیلی و تشریحی در تدریس خود بهره گیرند.